Het einde nadert
Dit is mijn laatste verhaal op deze website. De afgelopen weken heb ik nog vaak foto's gepost, ook vooral zodat mijn familie kan zien wat ik allemaal beleef enz. Ik wil iedereen bedanken voor alle reacties, het was altijd erg leuk om te lezen! Deze vier maanden zijn zo snel omgegaan, maar ik heb het er vaak over gehad met Rob, Susan en Marjan dat onze eerste dagen in Flagstaff als een eeuwigheid terug lijken. Ik ben zo enorm blij dat ik dit allemaal heb mogen doen! En gelukkig kijk ik er ook wel naar uit om weer terug te gaan naar Nederland. In Flagstaff heb ik heel veel nieuwe vrienden gemaakt maar er zijn natuurlijk ook mensen in Nederland die ik mis.
Op dit moment zijn Rob en ik in San Francisco. Marjan en Susan zijn gister al terug gegaan naar Nederland wat erg apart is. Wij hebben nog 6 dagen in de VS, iets wat ik me totaal niet realiseer! Over een paar dagen is het kerst en ik ben benieuwd hoe dat hier is. San Francisco is erg mooi en heel anders dan Los Angeles! Het is veel compacter en de sfeer is vriendelijker denk ik. Mijn cijfers zijn inmiddels ook binnen, ik heb twee A's en twee B's gehaald. Ik had eigenlijk verwacht dat ik drie A's had, maar ik moest nog vier cijfers terug krijgen van dat vak, en ik heb nooit gezien hoe ik die essay's had gemaakt, en ik kan de lerares niet bereiken. Helaas doen ze hier niet aan A- want dat wordt meteen een B, zoals nu bij mij is gebeurt! Nou ja ik moet ook niet zeuren want het is allemaal prima gegaan!
Rob en ik blijven nog tot zaterdag in San Francisco. Dan rijden we terug naar San Diego waar we nog een nachtje blijven. De 28e (maandag) vliegen we vanuit SD naar Phoenix. Om drie uur lokale tijd komen we aan, en om negen uur 's avonds vliegen we naar Nederland, waar we dan dinsdag aankomen. Heeeeel vreemd allemaal!
Nogmaals bedankt iedereen, enne tot snel :D
Liefs!!
Paint the Silence
Ik moet zeggen dat mijn vorige verhaal nogal impulsief was geschreven. Ik vond het afscheid erg lastig. Nu ben ik alweer drie dagen in San Diego en heb geprobeerd om de knop om te zetten. Ik ben echt een sentimentele trut wat betreft afscheid nemen, maar daar doe je weinig aan.
California is de staat waar ik altijd heen wilde. Een aantal jaren geleden was ik helemaal verslaafd aan Laguna Beach (en nu kijk ik stiekem ook wel eens the Hills, schaam schaam), en the OC was mijn favoriete serie. Ik kon nooit zo goed kiezen waar ik liever heen zou willen: het 'oude' oosten of het 'nieuwe' westen.. Eerlijk gezegd dacht ik voordat ik met mijn studie AS begon nooit echt na over de rest van de VS. Door mijn uitwisseling hier is dat wel verandert. Dit land is zó immens groot. Arizona heeft mij verrast, in alle opzichten. Ik heb de tijd van mijn leven daar gehad, alhoewel ik ook hoop dat er nog vele mooie momenten gaan komen hier in de VS.
'Paint the Silence' staat op de soundtrack van the OC, die serie die ik dus altijd keek. Het weergeeft het gevoel wat is onstaan nadat ik afscheid moest namen van mijn nieuwe vrienden. Gelukkig bestaat er zoiets als facebook. Rob en ik zijn van plan om nog vaak naar de VS te gaan, dus die mensen zullen we vast wel weer ontmoeten. Als alles gaat zoals ik wil, dan hoop ik dat ik in de herfst van 2011 mijn stage in de VS mag doen.
Maar ditzelfde nummer doet me ook aan California denken, door die serie dus. En dat is waar ik nu ben. Het wordt tijd dat ik hier ga genieten want ik zit verdorie over 2,5 week alweer in het gure Nederland! Morgen gaan Rob en ik naar Seaworld (dolfinarium keer 100). Dinsdag huren we de auto en vertrekken we richting Los Angeles. San Diego ligt echt op een schijtafstand van Los Angeles (voor Amerikanen dan). Ik denk dat de reis zo'n twee uurtjes duurt.
Trouwens, Rob en ik hadden het er gister over dat nos.nl berichtgaf over de verkorte reistijd van Amsterdam naar Parijs. De reis duurt nu nog 'maar' drie uur! Haha, we zijn al helemaal gewend aan de Amerikaanse reistijden.
Ik zal zo even wat foto's posten van de afgelopen dagen in San Diego!!!
Kus Ingrid
Afscheid nemen bestaat wel..
Vandaag ben ik vertrokken uit Flagstaff. Het was echt niet leuk. Ik had nog heel graag langer willen blijven. Ik heb hier veel vrienden gemaakt, en ook veel van hen zal ik waarschijnlijk nooit meer zien. Ik heb heus wel zin om naar Nederland te gaan, maar ik moet heel eerlijk bekennen dat dit nu mijn thuis is geworden. Op dit moment zit ik nu in San Diego, maar daar later meer over.
Ik heb deze week al mijn finals gemaakt, en ze zijn erg goed gegaan. Gisteravond hadden we nog pizza's besteld met een hele groep mensen. En met het afscheid nemen kon ik het maar amper droog houden. Susan is gister al uitgecheckt, en we moesten de kamer weer in de oorspronkelijke vorm terug zetten. Ik voelde me niet meer thuis in mijn eigen kamer, alle spullen waren 's middags al ingepakt dus..
Die avond ben ik dan ook maar naar Rob zijn kamer gegaan. Ik moest afscheid nemen van mijn twee vriendinnetjes uit Chili, en ook van Max, een jongen uit Phoenix die ik nog maar twee maand ken, maar die al snel onze vriend is geworden. We kwamen er nog achter dat Rob en ik in hetzelfde hostel als Andrea, Makko en Marjan zitten in LA. We hebben allemaal apart van elkaar geboekt, behalve Andrea en Makko dan. Op dinsdagavond zijn we er allemaal, wij komen dan aan, en de rest gaat woensdag weg. Dus wat we gaan doen is dinsdagavond nog een gezellige avond samen organiseren in ons hostel in LA. Susan en Peter komen dan ook, net zoals Kate & Katie, twee vriendinnen uit Groningen. Zij zijn dan ook in LA. Zo hebben we een deel van het afscheid toch weer weten uit te stellen...
Vanochtend was ik al vroeg op, rond half 10 zijn we richting Phoenix vertrokken. Rob en ik moesten eerst nog afscheid van David nemen, en dat was heel erg lastig. David heeft heel veel voor ons gedaan, en ons veel laten zien. Ik zal hem echt missen. Wij hopen dat hij snel een keer naar Nederland komt, en hij hoopt dat zij snel nog weer terug naar Phoenix of Flagstaff komen.. Ik weet het niet, ik kan niet zomaar even naar de VS. In ieder geval heeft hij beloofd een facebook account aan te maken...
Toen we richting Phoenix reden was ik nog niet bezig met de roadtrip, het wilde gewoon niet echt lukken. Op het vliegveld was het druk en wij waren laat. De vlucht duurde nog geen uur gelukkig. Eenmaal in San Diego zagen we dat het regende! Helaas.. Nog een andere tegenvaller was dat mijn band van de koffer was afgegleden, en iemand had mijn koffer zelf op slot gedaan. Ik kon hem niet meer open krijgen! Ik heb er zelf namelijk nooit een code opgezet: je mag de koffer niet op slot doen mbt vluchten in of naar de VS. We stonden al bij de US Airways bagage service, en die mevrouw, die overigens wel aardig was, begon al te praten over het openbreken van mijn gloednieuwe koffer :( Ze was met allemaal mensen aan het bellen, terwijl ik ondertussen maar begon te raden wat de code was, ik had immers maar 999 mogelijkheden. Iemand had mijn code van 000 naar een andere code verandert. Na ongeveer 5 minuten had ik de code per ongeluk geraden! Ik was zó blij, je wilt niet weten.
Rond een uur of 5 waren we in het hostel, vlakbij het enorme NBC (nationale tv zender) gebouw, misschien mag ik wel een rondleiding haha;). We zitten in downtown, en hebben al een beetje rondgelopen. Het is hier leuk maar het is nog moeilijk om te genieten. Er zitten hier veel jongeren uit verschillende landen, soort van Gabaldon. Ik ben blij dat Rob hier is, maar ik mis mijn vrienden. Ik hoop dat ik morgen allemaal leuke dingen ga doen om zo toch te genieten van mijn rondreis!!!
Liefs Ingrid
Sneeuwupdate! Flagstaff verandert in winterwonderland!
Dit weekend kregen we te horen dat het zou gaan sneeuwen in Flagstaff, en niet zo'n beetje ook. Vandaag is deze voorspelling waarheid geworden. Toen ik vanochtend wakker werd lag er al een klein laagje sneeuw. Ik heb Rob om een uur of negen wakker gemaakt en mee naar buiten gesleept! Op dit moment is het kwart over 12 's middags en het sneeuwt nog steeds. De verwachting is dat het tot morgenmiddag een uur of 1 blijft sneeuwen. Er is een alarm voor een blizzard (sneeuwstorm) afgegeven en de universiteit is net dichtgegaan. Dit betekent opzich niet echt veel. De bussen rijden niet meer en voor mensen die finals hebben, want het is tentamenweek, worden alternatieven gezocht. Ik ga zo weer naar buiten het is heerlijk om dit mee te maken!!
Ik zal even wat foto's posten!
Kus Ing
Update: foto's zijn geplaatst, hoor van meerdere mensen als dat hun finals zijn gecancelled, en dat ze het cijfer krijgen voor het vak dat ze tot nu toe al hadden! Ik ga heel hard bidden dat het door gaat sneeuwen en dat de finals van woensdag en donderdag ook worden gecancelled! Want dan heb ik mijn tentamens namelijk! Voor de rest is iedereen in een juich stemming en worden er hier buiten sneeuwpoppen en zelfs iglo's gebouwd! Geweldig toch.
O ja, deze foto wilde ik jullie niet onthouden
Deze foto is uit het raam gemaakt van een Nederlands studiegenootje van mij hier, Eli (ook uit Groningen). Vet toch?
Kuskus
The American West
Vanochtend na een heerlijk ontbijt in campus dining hall met Rob en zijn ouders vond ik dat het tijd was om mijn ouders weer eens te spreken. Skypen is toch wel ontzettend handig. Mijn moeder moest me helaas iets vervelends vertellen: ons hondje is gisteren overleden. Daardoor heb ik het nu wel eventjes met Amerika gehad en had ik liever thuis gezeten. We hadden een heel lief Jack Russeltje, Tommie, en ik hoop dat ze nu een mooi rustplaatsje heeft gevonden.
Na dit gezegd te hebben moet ik me toch maar even gaan focussen op de resterende dagen in Flag, het zijn er nog maar negen. De tijd gaat hier ontzettend snel. Btw, dit verhaaltje wordt ontzettend lang, dus ik zou er maar wat tijd voor vrij maken!
Vorige week donderdag was het Thanksgiving. Een poosje geleden had David, de roommate van Rob, ons gevraagd of we deze heugelijke dag bij zijn familie wilden vieren in Phoenix. Dat leek Rob en mij een goed idee! Het weerbericht gaf ons goed nieuws, het was ongeveer 25 graden down south: heerlijk! We gingen woensdag al die kant op, en waren erg verrast toen we bij David thuis aankwamen. Zij wonen in Peoria, een suburb van Phoenix, net zoals Scottsdale, Glendale, etc. Ze hadden een leuk huis met, of course, een zwembad! Dat mag daar ook wel want als het eind november 25 graden is, dan kun je er op rekenen dat het in de zomer nog wel zo'n 20 graden warmer is. Zijn familie is ontzettend gastvrij. Wendy, Davids moeder, komt oorspronkelijk uit China. Ze heeft zijn vader ontmoet toen ze aan ASU (Arizona State University in Phoenix) studeerde. David heeft verder nog twee broertjes en een zusje. Er stond ons 's avonds een heerlijk chinees maal te wachten. Het eten was geweldig, en ze bleef maar vertellen dat ze een ‘girlfriend in San Francisco' had, en nog één in New Mexico, één in Vancouver etc. etc., en ze konden allemaal heerlijk koken. Ze vroeg ons wat we van het eten vonden, en elke keer wanneer we haar vertelden dat we die gerechten thuis niet hadden zei ze: 'Different huh?' Yes different, maar helemaal geweldig.
De volgende ochtend was het dan Thanksgiving. Het ontbijt was licht, want volgens Wendy moesten we ruimte overhouden, aangezien we om drie uur naar een oom van David zouden gaan, waar het feestmaal zou zijn. We hadden nog wat tijd over die ochtend, dus zijn we met David naar een berg aan de rand van Phoenix gereden. Bovenop die berg krijg je een indruk van hoe groot Phoenix eigenlijk is. Het is de op vijf na grootste stad van de VS, maar qua oppervlakte staan ze misschien wel hoger in de lijst. Hoogbouw is hier namelijk niet echt nodig, Phoenix ligt midden in de woestijn, in de vallei. Ze kunnen zo ver bouwen als ze willen. Het is er wel een droge, stoffige bedoeling moet ik toegeven, ik zou er niet graag willen wonen. Terugreis hebben we nog even gekeken hoe de campus van ASU er uit zag. Een enorme campus: je hoeft hier niet even lopend van je de ene naar de andere college te lopen. Het is zelfs een goed idee om daar een auto aan te schaffen.
Om drie uur gingen we eten. Het was een ontzettend leuke middag. Zowat de hele familie van David was er, en we werden ontzettend gastvrij behandeld. Het eten: kalkoen, kip, ham, vulling, iets met kaas waar ik de naam niet meer van weet, en nog veel meer. Het eten was heerlijk! Het is toch wel raar, zo'n dag waarop de hele familie samenkomt op je zo ziek mogelijk te eten;) Ondertussen was iedereen over ‘Black Friday' aan het speculeren. Op deze dag, de dag na Thanksgiving, begint de kerstuitverkoop. Het schijnt een gekkenhuis te zijn! Malls gaan open om middernacht, of 's ochtends vroeg om zes uur. Volgens mensen uit Phoenix staan er urenlange rijen voor de winkels die dag...Idioten. 'S Avonds bij David heb ik eerst stukjes van Love Actually, Home Alone I, en Elf gezien (schijnbaar beginnen de kerstfilms op Thanksgiving), en vervolgens heeft Wendy mij twee uur lang foto's laten zien van al haar vakanties! Harstikke lief, maar op een gegeven moment was ik ook aardig moe: 'Different huh?' Yes, very different. Ik moet niet zo raar over haar doen want ze is echt super super lief!
Vrijdagochtend zijn we met de familie naar Krispy Kreme geweest, een enorme dougnutketen in de VS. In één woord: GEWELDIG. Oké, het is niet echt goed om doughnuts te eten voor ontbijt, maar wat maakt het uit. Voor wie meer wil weten: http://www.krispykreme.com/varieties.html . Hier kun je ze vinden in alle soorten en maten. Om half 10 hadden we met Rob zijn ouders afgesproken bij een enorme outdoorwinkel (allemaal troep voor vissen, wandelen, jagen etc. ). We zijn nog even terug gegaan naar David, hebben afgesproken dat we op 11 december terugkomen om een aantal van onze koffers daar te laten staan. Op deze manier hoeven wij niet met vier koffers te reizen in Californie.
Oké nu komt nog het deel over het reizen met Rob zijn ouders (5 dagen). Dus als je geen zin meer hebt om te lezen dan heb je de volgende keuzes:
- - Je stopt met lezen, wat ik niet lief vind.
- - Je laat het iemand voorlezen.
- - Je pakt een bakje koffie en gaat even tv kijken voor een half uurtje.
- - Je leest morgen verder
- - Je leest nu verder
Genoeg keuze dacht ik zo. Goed, de eerste dag waren we eigenlijk van plan om naar de Grand Canyon te gaan, maar omdat we pas rond een uur of elf weg gingen vanuit Phoenix zou dat een beetje laat worden. We hadden Ron en Hetty twee weken geleden, toen ze hier aankwamen al gezien, en ze hadden er nu hun eigen deel van de reis op zitten. De eerste dag hebben we dus ook vrij weinig nieuws gedaan. We zijn door Prescott, waar ik nog niet was geweest (heel Gilmore Girls achtig, zie foto's), Jerome, en Sedona gereden. Die avond hebben Rob en ik gewoon in Flagstaff, op campus geslapen.Zaterdag zijn we naar de Grand Canyon gereden, ook al was dit de tweede keer voor mij dat ik hier was, het is en blijft een geweldig groot ding. Het weer was mooi, beetje koud, maar er waren nog steeds erg veel bezoekers. Dezelfde dag reden we door de Painted Desert heen, een woestijn die veel verschilllende kleuren krijgt door de rotsen en de reflectie van de zon. 'S Avonds kwamen we aan in een motel net voor Kayenta. Dit gebied is allemaal van de Navajo Indianen. Ze verkopen hier geen alcohol bijvoorbeeld, en het gebied is niet erg netjes onderhouden. Het hotel was prima, we hadden zelfs onze eigen huishond. Hij bleef de hele tijd maar voor onze deur staan, en volgens Rob en mij verstond hij geen Engels. Hij/Zij heet nu Izzie. 's Avonds hebben we geklaverjast, iets wat ik al heel lang niet meer had gedaan. Ik moest er echt wel weer even inkomen, toch een lastig spel!
Zondag was het de beurt aan Monument Valley. Ik zal even het foldertje pakken waar op staat hoe MV is ontstaan (ben het alweer half vergeten...). Monument Valley is ontstaan onder het aardoppervlak. Heeeeuul lang geleden (570 miljoen jaar), lag het Colorado plateau onder de Golf van Mexico. Door het botsen met de Rocky Mountains is Monument Valley ontstaan. Als we hier met een Native op de foto wilden, kostte dat 5 dollar.. Lekkere uitbuiters die Indianen! Monument Valley is echt zó mooi, het is bijna niet te bevatten hoe indrukwekkend het landschap is. Na een rit van twee uur ongeveer in onze eigen auto hadden we de hele route van 17 mile gereden. Vervolgens zijn we onderweg naar het Four Corners punt, waar we later niet meer heen gingen, bij een Navajo Jewelry hutje gestopt. Hier heb ik een ring met een turquoise steen gekocht. Tegen de avond kwamen we aan in Page, wat ook onze eindbestemming van die dag was.
In Page is het meer Powell. Dit meer is gecreeerd door de Glen Canyon Dam. Eigenlijk hetzelfde soort principe als de Hoover Dam en Lake Mead. Bovendien draait de Colorado river hier in Page 180 graden op één punt. Deze plek noemt men de Horseshoe Bend. Vrij vertaald: De hoefijzer bocht. Rond een uur of 10 zijn we doorgereden naar Utah. Na ongeveer twee en een half uur kwamen we aan in een plekje vlakbij Bryce Canyon. We hoorden hier van een local dat het niet verstandig was om die avond nog richting Cedar City te rijden. Er lag sneeuw in Southern Utah, en bovendien kwam het de laatste avonden vaak voor dat wilde dieren de weg zomaar overstaken in het donker, wat meerdere malen ongelukken had veroorzaakt. We besloten om na Bryce Canyon een slaapplaats in de buurt te gaan zoeken. Maar eerst dus naar Bryce.
Sommige mensen beweren dat Bryce Canyon mooier is dan de Grand Canyon. Het is lastig te vergelijken, maar ik denk dat ik dat ook vind. Bryce Canyon is een plek waar allemaal rotsen opelkaar zijn gestapeld, tenminste dat lijkt zo. Het is ontstaan door de wind. Toen wij er maandag waren, lag er ook nog eens een laagje sneeuw, wat alles nog mooier maakte. Na de zonsondergang zijn we doorgereden naar Panguitch. Dit dorpje lag zo'n zeven mile vanaf Bryce Canyon. Het plekje is bijzonder doordat bijna alle huizen in het dorp gemaakt zijn van rode baksteen. Heel gewoon in Nederland, maar niet in dit gebied van de VS tenminste. Na een paar uurtjes gingen we eten bij een restaurant in Panguitch. Er waren maar twee restaurenten, maar de andere schonk geen alcohol. Toen we binnen liepen zagen we dat het vrouwtje, jaar of 65, dat ons zou gaan serveren eigenlijk wilde afsluiten, maar wij mochten nog naar binnen. Al snel kwamen we er achter dat ze een beetje apart was. Ze zat wel vrij vaak met haar hand op Rons schouder, en maakt continue grapjes. Hetty zei dat ze geen kaas in de salade wilde, zegt de serveerster: 'Het is maar sla'. Over het brood grapt ze tegen ons dat ze de hele nacht is opgebleven om het te maken, waarna ze keihard begint te schateren. Ik denk dat dit zoiets is, waar je bij had moeten zijn. Ze vertelde ons over haar zoon die een hele poos in Nederland had gezeten, in Harderwijk. En dat ze vaak foto's had gezien van schaatsende mensen. Wij vertelden haar over de Elfstendentocht, en ze was helemaal gefascineerd door onze verhalen. Ze kon niet geloven dat zo veel mensen op een schaatstocht afkwamen en dat het allemaal georganiseerd wordt in een paar dagen. Ze vond het geweldig. Toen we weg gingen zei ze: 'I will give you a present.' Dus Hetty zegt: 'It's my son's birthday tomorrow!' Helemaal goed, dus onze serveerster geeft Rob een schaal waar ze sneeuwvlokken met schaatsen op heeft geplakt of zoiets. Rob geeft haar een knuffel (:P hahaha moet nog steeds lachen) en die mevrouw krijgt ook nog zowat tranen in haar ogen! Ze zegt voordat we weg gaan: 'This year will be the year of the ice skating thingy.' Nou we zullen zien!
Dinsdag was de laatste dag van onze trip en het was de 22ste verjaardag van Rob! Hij voelde zich niet echt jarig mede omdat we veel in de auto zaten deze dag. Onderweg zijn we gestopt bij een veldje met mooie appelbomen, en bij een autokerkhof met de geweldigste oude auto's! Rond een uur of twaalf kwamen we aan in Zion National Park. Anders dan bij de Grand Canyon of Bryce Canyon, kon je hier net als bij Monument Valley langs de rotsen rijden, je zag alles van zo dichtbij! Het schijnt dat Zion een spirituele plaats is voor velen, en de naam stamt af van de mormonen. Het was een mooie afsluiting van onze vakantie!
Nu ben ik weer ‘thuis', in Flagstaff. De sneeuw ligt ook hier en ze verwachten zelfs nog meer. Ik ben benieuwd! Nog negen dagen hier.. vreemd hoor. Ik zal nog hard moeten studeren de komende dagen! Voor iedereen die het tot het einde heeft gered, fijn dat jullie mijn verhaal weer wilden lezen!
Liefs Ing
P.S. Ik heb nog meer foto's geplaatst in het laatste album!
Het dagelijkse leven op de campus
Het is vandaag 11 november, en dat betekent Veteransday. In Nederland gaan op dit moment de kinderen langs de deuren om snoep te verzamelen. Ik verkies Veteransday boven Sint Maarten, omdat ik vandaag een vrije dag heb! Gisteren was ik hier precies twaalf weken, de tijd gaat ontzettend snel voorbij. Mijn leven hier in Flagstaff is mijn thuis geworden. Soms vraag ik me wel eens af, wat maakt een plek tot je thuis. De routine? De mensen?
Het is een combinatie van beide denk ik. Ik hou soms wel van routine, dat je weet wat er morgen gaat komen. Op maandag heb ik altijd twee colleges, dezelfde colleges heb ik dan weer op woensdag. Om negen uur begint het feest al: American Presidency. Dit is het college dat ik het vaakst ‘skip'. Het is niet moeilijk te raden waarom ik niet zo vaak naar dit college ga, het is zo vroeg! Daar komt nog eens bij dat ik op vrijdag ook nog een keer American Presidency heb, terwijl de rest van mijn vrienden al weekend hebben. Het is een interessant vak, maar als ik enkel en alleen de boeken lees weet ik ook al genoeg. 'S Middags om twee uur is het tijd voor Contemporary Political Thought, een interessant vak, daarnaast is mijn leraar ook een motivatie om wel naar de les te gaan. Lees dit niet verkeerd! Theoretische vraagstukken met betrekking tot politiek zijn niet altijd zomaar op te lossen, en daarom is een goede leraar erg belangrijk bij dit vak. Joel Olsen, de leraar in kwestie dus, weet de klas te boeien, en iedereen doet goed mee. Ondertussen hebben we onder andere Du Bois, Anzaldúa en Foucault behandeld, bekenden voor de American Studies studenten! Na de les zit Marjan meestal op Susan en mij te wachten, en kletsen we nog wat op het bankje voor het gebouw. Zoals gewoonlijk komt Rob dan ook om half vier nog even langs. Susan en ik gaan dan soms nog naar de DuB (kort voor Du Bois, juist ze hebben dit gebouw vernoemd naar de W.E.B Du Bois), waar we onze post checken en vaak nog een ‘hot chocolate' halen bij de Einsteins!
Op dinsdag en donderdag is de dagindeling ongeveer gelijk aan de maandag en woensdag. Behalve dat ik dan Rhetoric of Peace en Hollywood and the Social Construction of Crime volg. Beide vakken zijn erg leuk. Voor Rhetoric moet ik wekelijks teksten lezen van Mother Theresa, Nelson Mandela, Jane Goodall en nog vele anderen. Zij geven in een geweldig mooi boek hun mening over de wereld van vandaag de dag. Met het andere vak moet ik wekelijks films kijken die op één of andere manier een verband hebben met criminaliteit, zoals: Pretty Woman, A Time to Kill, Sin City, Maltese Falcon, en nog vele anderen. Ik kijk deze films altijd met Rob, en het is geen straf aangezien de films best vermakelijk zijn, naast het feit dat we wel aantekeningen moeten maken tijdens het kijken! Elke dag na de les zit ik eventjes op mijn laptop: Gilmore Girls kijken, even op de websites van Hollister en Urbanoutfitters rondneuzen etc.! Mijn vrienden en familie uit Nederland liggen namelijk dan al lekker in hun bedje! 'S Ochtends spreek ik vaak wel even met mijn ouders, of met een aantal vriendinnen uit Nederland. Een beetje sfeer opsnuiven van mijn ‘echte' thuis!
Daar heb ik sinds een aantal weken ook een andere manier voor gevonden trouwens! Ik kijk nu standaard elke zondagavond (Amerikaanse tijd) ‘Boer zoekt Vrouw', heerlijk Hollands! Voor de rest ga ik 's avonds vaak naar Rob toe, en doen we niet al te veel omdat je toch vrij opgesloten zit op de campus. We koken nog steeds vrij vaak en dat bevalt ons prima! In het weekend maken we vaak tripjes, of doen we simpelweg niets! Ik heb hier ondertussen al vele mooie dingen mogen meemaken, zowel in Flagstaff als buiten Flagstaff. Mijn eerste keren hier in Downtown waren erg leuk, ik ben naar de San Francisco Peaks geweest, naar twee footballwedstrijden en er zit nog een ijshockeywedstrijd aan te komen! Wat vooral erg leuk was, waren de tripjes naar de Grand Canyon, Las Vegas, Lake Havasu City, en Phoenix, waar ik the Killers heb gezien! Ik kan natuurlijk niet mijn kampeertripje vergeten te noemen, want dat was toch wel een hele ervaring!
Over twee weken is het Thanksgiving, a big deal hier in de VS. Ik ga op waarschijnlijk op woensdag met Rob naar David's familie in Phoenix. De dag erna komen Rob zijn ouders ons ophalen, en is het plan om vijf dagen met hun naar onder andere Monument Valley, Bryce Canyon en Las Vegas te gaan. Het schema ligt nog niet echt vast, maar het zal vast en zeker erg leuk worden! En dan zijn er nog maar twee weken over... Ik kijk ontzettend uit naar de roadtrip die Rob en ik gaan maken van 11 december tot en met 28 december, maar het is ook wel een beetje triest om Flagstaff te verlaten, de plek die ik onderhand toch wel zie als mijn thuis. De laatste dagen zit ik dan ook wat tussen twee gevoelens, of misschien zelfs drie gevoelens in. Ik heb eigenlijk wel zin om naar Nederland te gaan, aangezien daar ook allemaal leuke dingen op me staan te wachten, maar aan de andere kant zal ik waarschijnlijk nooit meer terugkeren naar Flagstaff, een plek waar ik heel veel leuke mensen heb ontmoet. En dan het vooruitzicht van het reizen, een gedachte die nu toch wel dagelijks in mijn hoofd zit! Het zal lastig blijven tot het laatste moment ben ik bang, maar ik had deze ervaring nooit willen missen!
Halloween in Las Vegas!
Afgelopen weekend ben ik naar Las Vegas geweest, een stad waar het leven tot diep in de nacht door gaat. Ook al zegt men vaak, 'What happens in Vegas, stays in Vegas,' jullie hebben geluk, aangezien ik een uitgebreid verslag van mijn verblijf in Vegas zal geven! Ongeveer een maand geleden hoorde ik van Andrea, mijn Spaanse vriendinnetje hier, dat er een plan was om met een groep mensen naar Las Vegas te gaan in het weekend van 31 oktober. Het zou dat weekend namelijk een gekkenhuis zijn in de gokstad aangezien het Halloween is, een Amerikaanse traditie. Al snel kwam er een bericht op Facebook of er belangstelling was voor de trip naar Las Vegas. In totaal hebben dertig mensen zich opgegeven en vrijdag was het eindelijk zover! Het waren voornamelijk de internationale studenten die meegingen, maar een aantal Amerikanen hadden het allemaal georganiseerd voor ons: voor zestig dollar konden we twee avonden in het MGM overnachten, werd het gas en de auto betaald. Koopje toch? De autoreis naar Vegas duurde zo'n 4,5 uur. We staken de staatsgrens over bij de Hoover Dam, één van de beroemste dammen ter wereld.
Oké nu weer verder, het was avond dus we zagen weinig van de Hoover Dam! Eenmaal in Las Vegas moesten we een uur wachten voordat we op onze kamer konden. Steve, de organisator van de trip had namelijk bedacht dat we met 30 mensen in twee kamers in het MGM konden verblijven. Dit is niet toegestaan. Dus ging Steve eerst wat duplicaat sleutels halen, en vervolgens konden we in twee of drietallen naar de kamer toe. Tijdens het wachten zijn we met Martijn, Nicholas, Marjan, Rob, Andrea en de Japanse en Russische meisjes naar het dak van de parkeergarage gelopen. Het uizicht was fabuleus! Voordat ik het wist zat Eiko al met haar kimono op de rand van het dak, dus de security kwam al aanfietsen. Hij vertelde dat ze al meerdere malen mensen hadden gered op deze plek, en of Eiko alsjeblieft van de rand af kon gaan. Het leek ons ook wel een goed plan aangezien Eiko nogal ‘onhandig' kan zijn van tijd tot tijd. Onze kamer bevond zich op de 21ste etage van het MGM.
De volgende dag zijn we met een leuke groep mensen de Strip weer opgelopen. Bij daglicht ziet het er allemaal heel anders uit. We zijn verschillende hotels in gelopen zoals, New York New York, Bellagio, en het Caesars Palace. Elk hotel heeft een verschillend thema wat meestal te maken heeft met een stad zoals Parijs, Rome, Venetië etc.
'S Avonds zijn we weer naar de bar gegaan in het hotel met de meiden, terwijl Rob naast de bar zat te pokeren. Er was daar een man, Bart, uit Lake Taho, California. Hij vertelde ons dat hij een cannabisplantage had voor medische doeleinden. California is één van de weinige staten waar dit is toegestaan. Volgens hem is er in de jaren 30 een dokter geweest die geld heeft betaald zodat marihuana als verdovingsmiddel werd verboden in de VS. In Flagstaff heb ik ook al mensen zien lobbyen, zodat deze drugs wordt toegestaan. Hij begon met zijn zaak toen hij 17 was, en heeft toen een meisje met leukemie geholpen. Het was best interessant om te horen hoe hij tegen zulke zaken aan kijkt. Wat ook leuk was is dat hij de hele avond de drankjes voor ons allen heeft betaald!
De volgende dag vertrokken we al om 11 uur. Ik had nog graag een dag langer willen blijven maar helaas. Op de weg terug hebben we nog even bij de Hoover Dam gekeken. De avond ervoor was de wintertijd in Nevada ingegaan, dus konden we een uurtje langer slapen. Arizona heeft echter geen winter- en zomertijd dus toen we over de grens reden was het ineens weer een uurtje later! Het hele weekend is het super mooi weer geweest, 25 graden!
Voordat ik het vergeet te vertellen, deze week heeft het in Flagstaff gesneeuwd! Twee dagen lang was het super koud, met temperaturen van -11 's nachts! Op dit moment is het hier weer 20 graden, heel vreemd. Met school gaat alles z'n gangetje. De drukste weken zijn voorbij en ik heb intussen al veel punten bijeen gesprokkeld zodat er eigenlijk nog maar weinig fout kan gaan. De tijd gaat ontzettend snel hier: ik ben nog maar zes weken in Flagstaff... Over dik drie weken komen Rob zijn ouders hier al, en dan gaan we vijf dagen met hun reizen. Tussendoor probeer ik hier zo veel mogelijk te genieten, ook al kijk ik heel erg uit naar de roadtrip die Rob en ik na het semester gaan maken!
Tot snel,
Liefs Ingrid
Druk weekend in de bossen!
Dit weekend ben ik samen Rob, David, Jessica, Gerritt en Eric afgereisd naarthe middle of nowhere. Het plan was om te gaan kamperen... De hele week keek ik er al tegen op. Slapen in een tent, van de bosjes je persoonlijke toilet maken, en verkleumen in de kou, wat een vooruitzicht! Vrijdagochtend na college haalde Jessica, de vriendin van David ons op bij Gabaldon. Dit was mijn inpaklijstje:
- - Vest
- - Trui
- - 2 longsleeves
- - 3 paar sokken
- - Deken
- - Deken
- - Slaapzak
- - Beenwarmers etc.
Hiermee hoopte ik te voorkomen dat ik met zes tenen terug zou komen in plaats van tien. Het is namelijk heerlijk weer overdag (20 graden), maar 's avonds koelt het af tot ongeveer -4 graden Celsius. Daar wordt Ingrid niet vrolijk van. Ik mocht Susan haar rugzak lenen wat echt superhandig was! Al mijn spulletjes pasten er net in, en met mijn plaid onder mijn arm liep ik wat zenuwachtig naar de auto toe. Ik heb wel eerder gekampeerd, maar dat was met honderden andere tentjes om me heen, op een camping zoals we die in Europa kennen. David had al gezegd: 'We will probably see nobody!!!' 'Yeah so much fun David..' Toen we eenmaal van de interstate afredenzei hij:'This is the last time you will see people.... Until Sunday.' THEY ARE GOING TO KILL THE FOREIGNERS! Nee grapje. Jessica reed en al snel begon de weg aardig hobbelig te worden. Ze heeft een Jeep en volgens Jessica kan een Jeep alles aan! Na drie kwartier kwamen we op de plek waar David en Jessica vorige keer ook hadden gekampeerd. Persoonlijk zou ik de plek nooit meer kunnen vinden aangezien elke plek in het bos er behoorlijk hetzelfde uitziet, maar ze wisten precies waar ze moesten zijn. Vrijdag hebben we een poosje gejaagd (ja serieus) en geschoten met revolvers en rifles. Na een uurtje was ik al lang klaar met spelen en wilde wel een maaltijd hebben. Maar nee hoor, we gingen eerst een eindje hiken! Ik moet toegeven dat het hiken ontzettend mooi is, vooral in de herfst. Alle bomen hadden verschillende kleuren en zo nu en dan kon je tussen de bomen de bergen zien. 'S Avonds hebben we snel een vuur gemaakt en ‘pizzasandwiches' gegeten.Het eten ging voornamelijk met vorkachtige stokken die we hadden gevonden. Over de vork ging aluminiumfolie en daar ging het eten op! Om een uur of half 9 hadden we allemaal het gevoel dat het al middernacht was en zijn we gaan slapen. Het was koud maar we hebben het overleefd.
De volgende ochtend was ikklaarwakker om 6.15, wat nooit meer zal voorkomen in mijn leven. Om 8 uur gingen we weer jagen. Ik zat in de groep met Jessica en Gerritt. Na tien minuten had ik het idee om de heuvel op te gaan lopen. Er bleken alleen wat meer rotsen te zijn dan we dachten en voor het eerst in mijn leven mocht ik rotsen gaan beklimmen. Eenmaal boven op de rotsen konden we nog verderomhoog en binnen een half uur stonden we al boven op de heuvel. We hadden een geweldig uitzicht en konden onder andere Oak Creek zien, vlakbij Sedona. Gisteravond hebben we heerlijk gepofte aardappelen en hamburgers gegeten. Als toetje hadden we S'moares: twee crackers met chocolade stukjes, met daar tussen in een marshmallow! De tweede nacht wasminder kouden we gingen ‘pas' slapen om elf uur. Om half drie werd ik ineens wakker omdat ik allemaal stemmen hoorde. Omdat ik half sliep kon ik de stemmen niet meteen plaatsen, maar ik had wel door dat er iets niet klopte. 'Signal me or call me when you see anything.' Dat is het enige wat ik nog hoorde. Dus ik vroeg Jessica wat er aan de hand was. Ik lag met Rob in de andere tent en de rest in de tent voor ons. Een Sherriff was naar hun tent gelopen en had ze wakker gemaakt omdat hij twee mensen zocht die waren vermist. Ze reden in een zwarte ATB (‘golfkarretje' waar jagers vaak in rijden). We hebben sindsdien niet gehoord of de mensen gevonden waren, maar 's middags zagen we wel een aantal van die ATB's langs onze campside rijden. Gelukkig vroeg de sherriff niet waarom er zoveel flesjes bier lagen, aangezien de meerderheid van onze groep minderjarig is. Ik vergeet bijna het belangrijkste te vertellen! Zaterdagmiddag heeft Jessica een eekhoorn geschoten en die smakelijk bij het avondeten opgegeten! Ik moet er niet aan denken om een eekhoorn op te eten maar daar hadden de anderen geen moeite mee!
Vanmiddag zijn we weer veilig aangekomen in Flagstaffy! Zojuist zijn we nog even met de groep naar Ihop gegaan om lekker sit-down fastfood te eten;) Ik moet zeggen dat de pannenkoeken er goed in gingen! Vervolgens vroegen David en Jessica of we zin hadden om Mount Eldon op te rijden. Ze waren er een paar weken gereden voor het eerst heen gereden en hadden ontdekt dat je helemaal naar de top kunt rijden. Het uitzicht is geweldig en de kleur van de bomen net zo. Nu zit ik weer op mijn kamer en het wordt tijd om aan mijn huiswerk te beginnen...
Kus Ingrid