Vanochtend na een heerlijk ontbijt in campus dining hall met Rob en zijn ouders vond ik dat het tijd was om mijn ouders weer eens te spreken. Skypen is toch wel ontzettend handig. Mijn moeder moest me helaas iets vervelends vertellen: ons hondje is gisteren overleden. Daardoor heb ik het nu wel eventjes met Amerika gehad en had ik liever thuis gezeten. We hadden een heel lief Jack Russeltje, Tommie, en ik hoop dat ze nu een mooi rustplaatsje heeft gevonden.

Na dit gezegd te hebben moet ik me toch maar even gaan focussen op de resterende dagen in Flag, het zijn er nog maar negen. De tijd gaat hier ontzettend snel. Btw, dit verhaaltje wordt ontzettend lang, dus ik zou er maar wat tijd voor vrij maken!

Vorige week donderdag was het Thanksgiving. Een poosje geleden had David, de roommate van Rob, ons gevraagd of we deze heugelijke dag bij zijn familie wilden vieren in Phoenix. Dat leek Rob en mij een goed idee! Het weerbericht gaf ons goed nieuws, het was ongeveer 25 graden down south: heerlijk! We gingen woensdag al die kant op, en waren erg verrast toen we bij David thuis aankwamen. Zij wonen in Peoria, een suburb van Phoenix, net zoals Scottsdale, Glendale, etc. Ze hadden een leuk huis met, of course, een zwembad! Dat mag daar ook wel want als het eind november 25 graden is, dan kun je er op rekenen dat het in de zomer nog wel zo'n 20 graden warmer is. Zijn familie is ontzettend gastvrij. Wendy, Davids moeder, komt oorspronkelijk uit China. Ze heeft zijn vader ontmoet toen ze aan ASU (Arizona State University in Phoenix) studeerde. David heeft verder nog twee broertjes en een zusje. Er stond ons 's avonds een heerlijk chinees maal te wachten. Het eten was geweldig, en ze bleef maar vertellen dat ze een ‘girlfriend in San Francisco' had, en nog één in New Mexico, één in Vancouver etc. etc., en ze konden allemaal heerlijk koken. Ze vroeg ons wat we van het eten vonden, en elke keer wanneer we haar vertelden dat we die gerechten thuis niet hadden zei ze: 'Different huh?' Yes different, maar helemaal geweldig.

De volgende ochtend was het dan Thanksgiving. Het ontbijt was licht, want volgens Wendy moesten we ruimte overhouden, aangezien we om drie uur naar een oom van David zouden gaan, waar het feestmaal zou zijn. We hadden nog wat tijd over die ochtend, dus zijn we met David naar een berg aan de rand van Phoenix gereden. Bovenop die berg krijg je een indruk van hoe groot Phoenix eigenlijk is. Het is de op vijf na grootste stad van de VS, maar qua oppervlakte staan ze misschien wel hoger in de lijst. Hoogbouw is hier namelijk niet echt nodig, Phoenix ligt midden in de woestijn, in de vallei. Ze kunnen zo ver bouwen als ze willen. Het is er wel een droge, stoffige bedoeling moet ik toegeven, ik zou er niet graag willen wonen. Terugreis hebben we nog even gekeken hoe de campus van ASU er uit zag. Een enorme campus: je hoeft hier niet even lopend van je de ene naar de andere college te lopen. Het is zelfs een goed idee om daar een auto aan te schaffen.

Om drie uur gingen we eten. Het was een ontzettend leuke middag. Zowat de hele familie van David was er, en we werden ontzettend gastvrij behandeld. Het eten: kalkoen, kip, ham, vulling, iets met kaas waar ik de naam niet meer van weet, en nog veel meer. Het eten was heerlijk! Het is toch wel raar, zo'n dag waarop de hele familie samenkomt op je zo ziek mogelijk te eten;) Ondertussen was iedereen over ‘Black Friday' aan het speculeren. Op deze dag, de dag na Thanksgiving, begint de kerstuitverkoop. Het schijnt een gekkenhuis te zijn! Malls gaan open om middernacht, of 's ochtends vroeg om zes uur. Volgens mensen uit Phoenix staan er urenlange rijen voor de winkels die dag...Idioten. 'S Avonds bij David heb ik eerst stukjes van Love Actually, Home Alone I, en Elf gezien (schijnbaar beginnen de kerstfilms op Thanksgiving), en vervolgens heeft Wendy mij twee uur lang foto's laten zien van al haar vakanties! Harstikke lief, maar op een gegeven moment was ik ook aardig moe: 'Different huh?' Yes, very different. Ik moet niet zo raar over haar doen want ze is echt super super lief!

Vrijdagochtend zijn we met de familie naar Krispy Kreme geweest, een enorme dougnutketen in de VS. In één woord: GEWELDIG. Oké, het is niet echt goed om doughnuts te eten voor ontbijt, maar wat maakt het uit. Voor wie meer wil weten: http://www.krispykreme.com/varieties.html . Hier kun je ze vinden in alle soorten en maten. Om half 10 hadden we met Rob zijn ouders afgesproken bij een enorme outdoorwinkel (allemaal troep voor vissen, wandelen, jagen etc. ). We zijn nog even terug gegaan naar David, hebben afgesproken dat we op 11 december terugkomen om een aantal van onze koffers daar te laten staan. Op deze manier hoeven wij niet met vier koffers te reizen in Californie.

Oké nu komt nog het deel over het reizen met Rob zijn ouders (5 dagen). Dus als je geen zin meer hebt om te lezen dan heb je de volgende keuzes:

• - Je stopt met lezen, wat ik niet lief vind.
• - Je laat het iemand voorlezen.
• - Je pakt een bakje koffie en gaat even tv kijken voor een half uurtje.
• - Je leest morgen verder
• - Je leest nu verder

Genoeg keuze dacht ik zo. Goed, de eerste dag waren we eigenlijk van plan om naar de Grand Canyon te gaan, maar omdat we pas rond een uur of elf weg gingen vanuit Phoenix zou dat een beetje laat worden. We hadden Ron en Hetty twee weken geleden, toen ze hier aankwamen al gezien, en ze hadden er nu hun eigen deel van de reis op zitten. De eerste dag hebben we dus ook vrij weinig nieuws gedaan. We zijn door Prescott, waar ik nog niet was geweest (heel Gilmore Girls achtig, zie foto's), Jerome, en Sedona gereden. Die avond hebben Rob en ik gewoon in Flagstaff, op campus geslapen.Zaterdag zijn we naar de Grand Canyon gereden, ook al was dit de tweede keer voor mij dat ik hier was, het is en blijft een geweldig groot ding. Het weer was mooi, beetje koud, maar er waren nog steeds erg veel bezoekers. Dezelfde dag reden we door de Painted Desert heen, een woestijn die veel verschilllende kleuren krijgt door de rotsen en de reflectie van de zon. 'S Avonds kwamen we aan in een motel net voor Kayenta. Dit gebied is allemaal van de Navajo Indianen. Ze verkopen hier geen alcohol bijvoorbeeld, en het gebied is niet erg netjes onderhouden. Het hotel was prima, we hadden zelfs onze eigen huishond. Hij bleef de hele tijd maar voor onze deur staan, en volgens Rob en mij verstond hij geen Engels. Hij/Zij heet nu Izzie. 's Avonds hebben we geklaverjast, iets wat ik al heel lang niet meer had gedaan. Ik moest er echt wel weer even inkomen, toch een lastig spel!

Zondag was het de beurt aan Monument Valley. Ik zal even het foldertje pakken waar op staat hoe MV is ontstaan (ben het alweer half vergeten...). Monument Valley is ontstaan onder het aardoppervlak. Heeeeuul lang geleden (570 miljoen jaar), lag het Colorado plateau onder de Golf van Mexico. Door het botsen met de Rocky Mountains is Monument Valley ontstaan. Als we hier met een Native op de foto wilden, kostte dat 5 dollar.. Lekkere uitbuiters die Indianen! Monument Valley is echt zó mooi, het is bijna niet te bevatten hoe indrukwekkend het landschap is. Na een rit van twee uur ongeveer in onze eigen auto hadden we de hele route van 17 mile gereden. Vervolgens zijn we onderweg naar het Four Corners punt, waar we later niet meer heen gingen, bij een Navajo Jewelry hutje gestopt. Hier heb ik een ring met een turquoise steen gekocht. Tegen de avond kwamen we aan in Page, wat ook onze eindbestemming van die dag was.

In Page is het meer Powell. Dit meer is gecreeerd door de Glen Canyon Dam. Eigenlijk hetzelfde soort principe als de Hoover Dam en Lake Mead. Bovendien draait de Colorado river hier in Page 180 graden op één punt. Deze plek noemt men de Horseshoe Bend. Vrij vertaald: De hoefijzer bocht. Rond een uur of 10 zijn we doorgereden naar Utah. Na ongeveer twee en een half uur kwamen we aan in een plekje vlakbij Bryce Canyon. We hoorden hier van een local dat het niet verstandig was om die avond nog richting Cedar City te rijden. Er lag sneeuw in Southern Utah, en bovendien kwam het de laatste avonden vaak voor dat wilde dieren de weg zomaar overstaken in het donker, wat meerdere malen ongelukken had veroorzaakt. We besloten om na Bryce Canyon een slaapplaats in de buurt te gaan zoeken. Maar eerst dus naar Bryce.

Sommige mensen beweren dat Bryce Canyon mooier is dan de Grand Canyon. Het is lastig te vergelijken, maar ik denk dat ik dat ook vind. Bryce Canyon is een plek waar allemaal rotsen opelkaar zijn gestapeld, tenminste dat lijkt zo. Het is ontstaan door de wind. Toen wij er maandag waren, lag er ook nog eens een laagje sneeuw, wat alles nog mooier maakte. Na de zonsondergang zijn we doorgereden naar Panguitch. Dit dorpje lag zo'n zeven mile vanaf Bryce Canyon. Het plekje is bijzonder doordat bijna alle huizen in het dorp gemaakt zijn van rode baksteen. Heel gewoon in Nederland, maar niet in dit gebied van de VS tenminste. Na een paar uurtjes gingen we eten bij een restaurant in Panguitch. Er waren maar twee restaurenten, maar de andere schonk geen alcohol. Toen we binnen liepen zagen we dat het vrouwtje, jaar of 65, dat ons zou gaan serveren eigenlijk wilde afsluiten, maar wij mochten nog naar binnen. Al snel kwamen we er achter dat ze een beetje apart was. Ze zat wel vrij vaak met haar hand op Rons schouder, en maakt continue grapjes. Hetty zei dat ze geen kaas in de salade wilde, zegt de serveerster: 'Het is maar sla'. Over het brood grapt ze tegen ons dat ze de hele nacht is opgebleven om het te maken, waarna ze keihard begint te schateren. Ik denk dat dit zoiets is, waar je bij had moeten zijn. Ze vertelde ons over haar zoon die een hele poos in Nederland had gezeten, in Harderwijk. En dat ze vaak foto's had gezien van schaatsende mensen. Wij vertelden haar over de Elfstendentocht, en ze was helemaal gefascineerd door onze verhalen. Ze kon niet geloven dat zo veel mensen op een schaatstocht afkwamen en dat het allemaal georganiseerd wordt in een paar dagen. Ze vond het geweldig. Toen we weg gingen zei ze: 'I will give you a present.' Dus Hetty zegt: 'It's my son's birthday tomorrow!' Helemaal goed, dus onze serveerster geeft Rob een schaal waar ze sneeuwvlokken met schaatsen op heeft geplakt of zoiets. Rob geeft haar een knuffel (:P hahaha moet nog steeds lachen) en die mevrouw krijgt ook nog zowat tranen in haar ogen! Ze zegt voordat we weg gaan: 'This year will be the year of the ice skating thingy.' Nou we zullen zien!

Dinsdag was de laatste dag van onze trip en het was de 22ste verjaardag van Rob! Hij voelde zich niet echt jarig mede omdat we veel in de auto zaten deze dag. Onderweg zijn we gestopt bij een veldje met mooie appelbomen, en bij een autokerkhof met de geweldigste oude auto's! Rond een uur of twaalf kwamen we aan in Zion National Park. Anders dan bij de Grand Canyon of Bryce Canyon, kon je hier net als bij Monument Valley langs de rotsen rijden, je zag alles van zo dichtbij! Het schijnt dat Zion een spirituele plaats is voor velen, en de naam stamt af van de mormonen. Het was een mooie afsluiting van onze vakantie!

Nu ben ik weer ‘thuis', in Flagstaff. De sneeuw ligt ook hier en ze verwachten zelfs nog meer. Ik ben benieuwd! Nog negen dagen hier.. vreemd hoor. Ik zal nog hard moeten studeren de komende dagen! Voor iedereen die het tot het einde heeft gered, fijn dat jullie mijn verhaal weer wilden lezen!

Liefs Ing

P.S. Ik heb nog meer foto's geplaatst in het laatste album!